Description

Lo ton es noveu, autre, seu, E deu pas grand chausa a
qu'un que sia.

La lenga es richa sens afinforladis, mestresada. Siguet
reçauguda de naissent e'quò se sent, e siguet reçaugut maitot
tot çò que deu portar 'na lenga : 'n eiretatge culturau.

E lo poema tot fresche culhit cranh pas de se far bulhir
dins topin vielh, 'quo es be sovent que l'autor li compta sos
pès e li balha rimas, e 'laidonc lo chaudria pas gaire butir per
que venguessa chançon, D'alhors son editor, ad aquilhs
subjects, la chatinglet plasentament d'una tenson dins lo
biais trobadorenc ; es a la fin dau libre emb sa musica.

Cecila Chapduelh es femna, òm zo sap, zo ditz, mas auria
pas mestier tant sa poesia parla per ela. Mas es pas d'aquelas
qu'aimarian tant, biais que maniera, sanar los òmes. L'amor,
que ten granda plaça dins 'quilhs poemas, li es de còr, segur,
mas maitot de còrs e 'laidonc ne'n parla pas en far còser los
mots.

'Quel ensemble, que los mots dau titol son maitot los de
la fin dau darrier poema, diriensatz que siguet de neciera ad
un moment, 'n esbalhon dins l'eschalier de la vita davant de
n'archelar 'n autre. Que sera ? Zo veirem be.

Per aura, 'queu libre, que nos es jòia mai conòrt, que tant
plaguet au Jan-Marc Simeonin que li balhet ornament de
nòu gravaduras au demai de la de la cuberta.