Description

'Even pauze. Geen dienst. Mijn collega pikt u op. Rijopleiding.' Klassieke filmrollen aan busstations. Als aan de halte-informatie 'No Tracking' verschijnt, kan de reiziger naar zijn bus fluiten. En dan is er al (digitale) informatie.
Waarom gebruiken in Vlaanderen alleen gedwongen reizigers (die geen alternatief hebben) het streekvervoer? Waarom nemen bankiers in Zwitserland wel de tram? Wordt De Lijn stiefmoederlijk behandeld omdat onze politici nooit op een tram of bus stappen?
Ontstaan uit de regionalisering (1988) van de Nationale Maatschappij voor Buurtspoorwegen en de fusie van de stedelijke maatschappijen MIVA (Antwerpen) en MIVG (Gent) kende De Lijn een vlotte start. De reizigersaantallen stegen naar na jaar. Heel Europa kwam naar het gratis openbaar vervoer in Hasselt kijken. Toen vond de politiek het welletjes. Gratis bestond niet en er moest worden bespaard. Weg met de lege bussen en het transport van lucht. Het rendement moest omhoog.
De regionalisering van het streekvervoer was mede het gevolg van de Belgische wafelijzerpolitiek en de nutteloze werken. Vlaamse politici denken dan aan het hellend vlak van Ronquières. In Antwerpen worden decennia na de bouw nog altijd metrokokers en -stations niet gebruikt. In Hasselt liggen er tramsporen en tunnels voor tramlijnen die er waarschijnlijk nooit komen.

Peter Renard (1959) is historicus (UGent). Hij was redacteur bij Knack, kabinetschef van burgmeester Patrick Janssens (Antwerpen), directeur van de Vereniging voor Ruimte en Planning en auteur van boeken over ruimtelijke ordening waaronder Met voorbedachten rade. De sluipmoord op de open ruimte (2022).