Description

Een poëtisch juweel over de liefde en het leven, zowel eigentijds als tijdloos, van Prix Goncourt-winnaar Nicolas Mathieu, auteur van De uitzichtlozen en Connemara

In De open hemel beschrijft Nicolas Mathieu alle fases van een bijna zes jaar durende liefdesverhouding: de opwinding en het verlangen van de eerste maanden, de zinnelijkheid, het wachten, de hotelkamers, de duizenden berichtjes, de verwachtingen en teleurstellingen.

Naarmate dit relaas van liefde en lust vordert, gaan de bespiegelingen van de verteller ook over zijn eigen rol als zoon en vader. Hij mijmert over zijn kinderjaren, de relatie tot zijn fragiele oude vader, over zijn opgroeiende zoon en de vreugde van het ouderschap.

De open hemel bestaat uit impressies, reisflitsen, herinneringen, pijnlijke analyses en zwoele ontmoetingen. Het is een prachtig relaas over liefde, lust en het leven.

In de pers

‘Nicolas Mathieu is een van Frankrijks beste schrijvers.’ Nederlands Dagblad

‘Nicolas Mathieu mag je wel de grote schrijver van het hedendaagse, verloederende Frankrijk noemen, met in het oog springend De uitzichtlozen, winnaar van de Prix Goncourt. In zijn werk geen gekir op Seine-bruggen of champagne op de Eiffeltoren, maar de confronterende realiteit van gewone mensen. Toch is De open hemel niet, zoals genoemde roman en het latere Connemara, alleen maar gericht op waar het aan schort in het Frankrijk van deze tijd. Ja, maatschappijkritiek ontbreekt ook nu niet, maar het verhaal schetst vooral een ontsnappingsmogelijkheid, waarvan de betrokkenen zelf heel goed weten dat die slechts tijdelijk kan zijn. De open hemel is een novelle, maar met de allure van een roman. De bijrollen voor het zoontje en de oude vader van de verteller maken dit fijnzinnige relaas compleet.’ Tzum

‘Nicolas Mathieu is een geweldige schrijver. Een tovenaar met woorden en ervaringen die nooit ophoudt te verrassen.’ Le Parisien

‘Nicolas Mathieu schildert de levens van zijn personages in de benepen Vogezen met de precisie van een miniaturist.’ De Morgen

‘De levens die Mathieu beschrijft zijn vaak van heel dichtbij, invoelend en gedetailleerd als een filmscenario.’ de Volkskrant