Description

Veronderstel even dat het katholicisme al eeuwen is uitgestorven, dat de tradities van de eredienst verloren zijn gegaan. Enkel de kathedralen blijven over, monumenten van een vergeten geloof, onbegrijpelijk maar bewonderenswaardig, zwijgzaam en in onbruik. Veronderstel dan dat geleerden er op een dag in slagen om aan de hand van documentatie de ceremonies te reconstrueren die er vroeger werden gevierd, waarvoor ze waren gebouwd, die aan hen betekenis en leven schonken, en zonder welke de kathedralen niet meer dan een dode letter zouden zijn. En veronderstel dat kunstenaars, verleid door de droom om deze grote en nu zwijgende vaten kortstondig weer tot leven te wekken, voor een uur het mysterieuze drama te herstellen dat er zich eens afspeelde te midden van gezangen en geuren. Helaas, ze kunnen alleen maar nieuwsgierige dilettanten zijn. Hoe ze ook proberen, de ziel van voorbije tijden woont er niet meer. Marcel Proust, 1904 Aanvang van zijn bevlogen opiniestuk La mort des cathedrales in de Franse krant Le Figaro, als reactie op de nakende scheiding tussen Kerk en Staat. Dit boek is een liefdevolle poging tot reconstructie van de beleving van de kerkgangers in het verloren gegane interieur van de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwekerk, vanaf het midden van de vijftiende eeuw tot aan de Beeldenstorm (1566).